Prof. Dr. Niyazi Kızılyürek
Ο καθηγητής Δρ Niyazi Kizilkalp γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1959 στο χωριό Bodamya, ένα όμορφο παράδειγμα δύο ειρηνικών κοινοτήτων. Στις αρχές του 1964, λόγω διακοινοτικών συγκρούσεων, αυτός και η οικογένειά του βάδισαν στη Λουρικίνα. Το 1974 εγκαταστάθηκε στο χωριό Αργάκα και τελείωσε το λύκειο στο Ομόρφο. Το 1977 πήγε στη Δυτική Γερμανία για τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες, Πολιτική και Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης και ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό και το Διδακτορικό του. Το 1983 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο για εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες στο Κυπριακό, αφιερωμένο στην ειρήνη και την αδελφοσύνη στην Κύπρο.
Το 1988 ήρθε στα νότια της διαιρεμένης νήσου για ένα συνέδριο που διοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Νέας Κύπρου. Δηλώνει μόνο ότι είναι δυνατόν να συλλέξουμε τμήματα του διαιρεμένου νησιού και τους εαυτούς μας με την Ολίκη Κίπρου/Όλη την Κύπρο και αποκαλύπτει την ουτοπία της.
“Dünyaya parçalanmış mekânlarda ve zamanlarda geldim.
Bütünlenmeye yöneldiğimde durum iyice vahimleşti,
Daha da parçalanmam gerekti.
İçimde birden fazla kişi,
Birden fazla hakikat birikti.”
Oliki Kipros / Bütün Kıbrıs
“Δεν μπορεί να υπάρξουν αντικρουόμενα/tikel συμφέροντα στην Ολίκι Κίπρος, οι Κύπριοι έχουν οικουμενικά συμφέροντα. Μπορούμε να ταξινομήσουμε αυτά τα πράγματα όπως, “Όχι στον πόλεμο, ναι στην ειρήνη? Μία χώρα, μία ταυτότητα, μια χώρα στην οποία θα υπολογίζουν οι Κύπριοι”. Μόνο τότε μπορεί να επιτευχθεί συναίνεση μεταξύ των δύο κοινωνιών, και η δυναμική αυτής της συναίνεσης μπορεί να μας οδηγήσει στην Ολίκη Κίπρου. Φυσικά, αυτή η διαδικασία δεν θα συμβεί αυθόρμητα. Η ιστορία των κοινωνιών λαμβάνει χώρα με τις συνειδητές ενέργειες των ανθρώπων. Γι’ αυτό πρέπει να φέρουμε αυτή την πολιτική συνείδηση στο προσκήνιο: “μπορούμε να συμβιβαστούμε μεταξύ μας, αλλά δεν δίνουμε στους ξένους”. “Όχι στην αποδυνιότητα, ναι στην Κύπρο ως πατρίδα”! Η βασική βάση της Ολίκης Κίπρου είναι να συνειδητοποιήσει ότι η Κύπρος είναι η πατρίδα μας. Αυτή η συνείδηση χρειάζεται εθνικές ομάδες που ζουν στην Κύπρο για να λάβουν μέρος σε μια ενοποιημένη πλατφόρμα, δηλαδή να συναντηθούν στη χώρα”.
Duvarımız
Το 1992-1993, κάνει το ντοκιμαντέρ του Τείχους μας, το οποίο είναι μια μεγάλη φωνή στο βόρειο και νότιο τμήμα του νησιού, μαζί με τον Πάνικο Χρισάντου. Το 1995 επέστρεψε στο νησί και ξεκίνησε τα καθήκοντά του ως λέκτορας στο Τμήμα Τουρκολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου στα νότια της διαιρεμένης νήσου. Αυτή η απόφαση κάνει τον Redheart μοναχικό και στοχευμένο πετώντας τον από το “εμείς” στο νότο, το οποίο ο δικαστής περιγράφει ως το “άλλο” της πολιτικής γνώμης και το αποδέχεται ως εχθρό· ταυτόχρονα, ο δικαστής του Βορρά ζει εντός της εχθρικής πλευράς με πολιτική άποψη, και ως εκ τούτου προκαλεί να γίνει αντιληπτή ως κάποιος που θεωρείται «ο άλλος» και στόχος τους.
Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü
Μαθαίνοντας να ζει με κομμάτια redheart που καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να ενσωματωθεί σε αυτή την κατακερματισμένη χώρα, εισέρχεται στη χώρα για να ενσωματωθεί. Συμμετέχει σε συνέδρια, κάνει ομιλίες, γράφει άρθρα και παρουσιάζει αλλεπάλληλες ολοκληρωμένες εργασίες για την υποστήριξη της δημιουργίας μιας νέας Κύπρου και του αγώνα για κοινή βούληση.
Το 1997, ο Abdi İpekçi τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης και Φιλίας Abdi Ipekci για τις προσπάθειές του να κάνει rapproche με την Τουρκία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Το 2006, του απονεμήθηκε η εντολή “Ιππότης” από το γαλλικό κράτος για το ακαδημαϊκό του έργο και τη συμβολή του στην ειρήνη.
İlk Kıbrıslı Türk Avrupa Parlamenteri
Το 2019 εξελέγη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τις ψήφους των Τουρκοκυπρίων και των Ελληνοκυπρίων ως ο πρώτος Τουρκοκύπριος Ευρωπαίος Κοινοβουλευτικός. Έτσι, η Ολίκι Κίπρος μεταφέρει τον αγώνα στην Ευρώπη και βλέπει το μέλλον στην Ενωμένη Κύπρο, μέλος της ΕΕ, η οποία αποτελείται από διακρατικούς πολίτες που θέλουν να δημιουργήσουν μια νέα χώρα στη βάση της αμοιβαίας αναγνώρισης και ισότητας, εκτός δύο κοινοτήτων παγιδευμένων στην εθνική τους ταυτότητα. Της Τρίτης Εταιρείας Θα έχει φωνή στην Ευρώπη.
Το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο δημιουργεί χίλιους και έναν ανθρώπους σε αυτό, περιγράφει τον κατακερματισμό της Κύπρου μέσα από το δικό της παράθυρο ιστορίας της ζωής της, το αποκαλύπτει με έναν ενοχλητικό τρόπο στο Έθνος Διαρροή.
